തിമര്‍ത്തു പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക്‌ അവള്‍ കണ്ണും നട്ട് ഇരുന്നു... മനസ്സിലെ തേങ്ങലുകള്‍ക്ക് മഴയെക്കാള്‍ ശക്തി ഉണ്ടായിരുന്നു...
ഇടവപാതിതന്‍ ഇരുള്‍ മയക്കത്തില്‍
എന്തിനെന്നറിയാതെ വിതുമ്പുന്നു അന്തരം...
ഇടതൂര്‍ന്നു ഉതിരുന്ന മഴനൂലുകള്‍
എന്‍ നീലമിഴികളില്‍ കണ്ണുനീര്‍ ധാരയോ...??
തിരികെ കാഴ്ച്ചതന്‍ അന്ധകാരത്തില്‍
തേങ്ങി കരയുന്നു എന്‍ പ്രിയ മാനസം..
ഉത്തരം കിട്ടാത്ത തോന്നലുകള്‍
എന്‍ ജീവിതത്തിന്റെ പേടി സ്വപ്നങ്ങളോ...??
വേര് അറ്റ് പോയൊരെന്‍ ബാല്യ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
ഇടറി വീഴുന്നു എന്‍ പിച്ച വെക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്ന കാലുകള്‍...
തിരികെ വരാത്ത ഭൂത കാലമേ
നിങ്ങളെ ഓര്‍ത്തു തേങ്ങുന്നോ ഇന്ന് ഞാന്‍...??
അകന്നിരിക്കുന്ന എന്‍ പ്രിയ ജന്മത്തിന്‍
ഓര്മ കലെന്നില്‍ തിരയടിക്കുന്നു......
എന്ന് വരും നീ എന്നോര്‍ത്ത് കൊണ്ട്
നെറുകയില്‍ നിന്‍ ചുടു ചുംബനം കൊതിക്കുന്നുവോ ഇന്ന് ഞാന്‍??
വീണ്ടും ഞാനും എന്‍ ചിന്തകളും മാത്രം.......
അനാമിക...
No comments:
Post a Comment