ഒരു ദിവസവും ഒരുപാട് മനുഷ്യരും .....

രാത്രിയുടെ അവസാന യാമങ്ങളിലെപ്പോഴോ Internal examinte ചോദ്യ paper ഉണ്ടാക്കി ക്ഷീണിച്ചുള്ള ഉറക്കത്തിനു വിരാമമിട്ടു കൊണ്ട് ഫോണിലെ അലാറം അടിച്ചു തുടങ്ങി.... ലാപ്‌ ടോപിലെ keyboardile mouse padine സുഖ നിദ്രയില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തി കൊണ്ട് എന്റെ ആ വിലപിടിപ്പുള്ള സാധനം (എന്റെ തല !!!!) വളരെ വിഷമത്തോടെ ഞാന ഉയര്‍ത്തി നോക്കി...... "ഭഗവാനെ ഇന്നും എന്റെ തലയിണ laptop ആയിരുന്നോ?? ഇന്നലെയും അത് ഓഫ്‌ ആക്കാതെ ആണോ ഉറങ്ങിപോയത്??" ചാടി എണീച്ചു അപ്പോളും സുപ്രഭാതം മൂളിയിരുന്ന ഫോണിനെ തപ്പി കണ്ടു പിടിച്ചു അലാറം ഓഫ്‌ ചെയ്തു.... പിന്നെ പാതി മയക്കതിലൊരു shutdown... :)... ഇന്നും കോളേജില്‍ പോകണോ?? മടി ആകുണൂ.... വേഗം പുറപെട്ടു റെഡി ആയി 7.30 ആയപ്പോഴേക്കും ബസ്‌ കിട്ടാന്‍ ഒരു ഓട്ടം... സ്ഥിരം ബസ്‌ ആണ്... " Arumukhan Sons " .... ഓടി കയറി സ്ഥിരം സീറ്റ്‌ തന്നെ പിടിച്ചു.... "ഒരു Cherpullassery "... ഇന്ന് ഏതോ പുതിയ കണ്ടക്ടര്‍ ആണ്... സ്ഥലം പറഞ്ഞെ പറ്റൂ.... സ്കൂള്‍ കുട്ടികളുടെ ഒരു കെട്ടു ബാഗ്‌ എന്റെ മടിയിലെത്തി..... "ഇതിനെക്കാള്‍ ബേധം നില്ക്കുന്നതാ " ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപോളെക്കും ബസ് സ്കൂള്‍ കുട്ടികളെ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു... ഒരു ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍ നിന്ന് കൊണ്ട് ഒരു മുത്തച്ചനതാ ബസിനു കൈ കാണിച്ചു...... ഡ്രൈവര്‍ കണ്ട ഭാവം ഇല്ല... :( എനിക്ക് അവനോടു അരിസ്സം തോന്നി..... പിന്നെയും കുറെ ദൂരം കൂടി തിക്കും തിരക്കും ആയി പോയി... എത്താറയോ ? ഇല്ല .. ഇനിയും പോകണം.... കാലം തെറ്റി പകച്ചു പൂത്തു നില്‍ക്കുന്ന കണികൊന്നകളും കഴിഞ്ഞു പിന്നേയും .. "ഡ്രൂ ഡ്രൂ ....... ഡും " ദേ .... Driverinte sudden break... എന്ത് പറ്റി ?? ആരേലും കുറുകെ ചാടിയോ? ഹോ..ഹോ ...... ദേ കണ്ണട ധരിച്ചു ഒരു സുന്ദരി കുട്ടി എതിര്‍ വശത്ത് നിന്നും കൈ കാണിക്കുന്നൂ.... :) അവനിലെ ഡ്രൈവര്‍ ഇപ്പോളാണ് ബ്രേക്ക്‌ കണ്ടത്.....

കോളേജിലെ പടികള്‍ ഓടി കേറിമ്പോള്‍ കപ്പട മീശ വെച്ച principal Sir പതിവ് സ്ഥലത്ത് ഉണ്ടാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു.... പക്ഷെ സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലെ ബഹളത്തില്‍ അറിഞ്ഞു ഇന്ന് Principal leave
ആണ് എന്ന്.... പകരക്കാരന്‍ ആയ സഹപ്രവര്‍ത്തകന് രണ്ടു കൊട്ട് കൊടുത്തുകൊണ്ട് ഓഫീസ് റൂമിലേക്ക്‌..... ചോദ്യകടലാസ്സ്‌ പ്രിന്റ്‌ എടുക്കെണ്ടേ ..... ?? ഇടയ്ക്കും തലക്കും ചില ചിരപരിചിതങ്ങളായ കുട്ടികള്‍ കാകധൃഷ്ടി യോടെ എത്തി നോക്കി പോയി... "പണ്ടാരം ഇതിനു ലീവ് എടുതുകൂടെ ഒരു ദിവസമെങ്കിലും " എന്നഅവരുടെ പ്രാക്ക് ഏറ്റത് പോലെ ഞാന്‍ ഒന്ന് തുമ്മി...... പിന്നെ തിരക്കുകളിലേക്ക്.... ഇടക്കെപ്പോളെക്കെയോ സ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന നര്‍മരസം ഊറുന്ന സുഹൃത്തുക്കളുടെ സന്ദേശം ഹൃദയപൂര്‍വ്വം ഏറ്റു വാങ്ങി എന്റെ ഫോണെന്നെ ശ്രദ്ധ തിരിപ്പിക്കുനൂ...
" ചന്ദ്രാ പോയി വരുമ്പോള്‍ രണ്ടു choclate വാങ്ങണേ... Munch മതി.... പൈസ പിന്നെ തരാം... " പുറത്തേക്കു പോകാന്‍ ഇറങ്ങിയ സഹപ്രവര്തകനോട് എന്റെ അഭ്യരഥന ... സ്വധസിദ്ധമായ " പുചച്ച
ഭാവത്തോടെ " അവന്‍ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി .... "പൈസ തരാം എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ ... ഇപ്പൊ എനിക്ക് ക്ലാസ്സ്‌ ഉണ്ട് .. വന്നിട്ട് തരാം .." അവന്റെ മുഖഭാവം മനസ്സിലാക്കി കൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.... പിന്നെ ക്ലാസ്സിലേക്ക്...... സെമിനാര്‍ ആണ് ആദ്യം... seminar topic മുഴുവനായും ഗ്രഹിച്ചു വനങ്വരെ പോലും ചോദ്യം ചോദിച്ചു കുഴപ്പിക്കുക എന്റെ ഒരു കലയാണ്... അതിനിടയിലെപ്പോഴോ എന്റെ ക്ഷമ നശിപ്പിച്ച അവസാന ബെഞ്ചിലെ " പ്രശ്നക്കാരെ" പൊക്കല്‍..... ചിലസമയത്തെ അവരുടെ പെരുമാറ്റം എന്നെ ക്ഷുഭിത ആക്കി... അതിന്റെ ശിക്ഷ നടപടികള്‍ ആയി .... തിരുമാനങ്ങളും... :) ... പിന്നെ ഇത്തിരി പരീക്ഷക്ക്‌ മുന്‍പുള്ള സംശയ നിവാരണ പരിപാടി.......

" ഇഡലി വേണ്ടവര്‍ ഉണ്ടോ ??" സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലെ ഭക്ഷണ സമയത്തെ എന്റെ ചോദ്യം ശിരസ്സാ വഹിച്ചു റെഡി ആയി വന്ന ആള്‍ക്ക് ഇഡലി യുടെ പങ്കു ദാനം ചെയ്തു ഞാന്‍ എന്റെ അന്ന ധാന കര്‍മ്മ പരിപാടി വളരെ ഭംഗി ആയി നിര്‍വഹിച്ചു..... ഇനി രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ബ്രേക്ക്‌ ആണ്... ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച ആണ് ല്ലോ..... കുറച്ചു പരദൂഷണം, പിന്നെ സഹപ്രവര്‍ത്തകനും അപാര പണ്ഡിതനും ആയ വ്യക്തിയുടെ കഴിവുകളെ ചൂഷണം ചെയ്തു കൊണ്ടൊരു കവിത ചൊല്ലിക്കല്‍ രേണുകയും, ജെസ്സി യും , പാഥേയവും , എല്ലാം അവിടെ പുനര്‍ജനിക്കുന്നു........വര്‍ഷ ചേച്ചിയുടെ ആഗ്യ വിക്ഷേപങ്ങള്‍........ "നിന്റെ മഞ്ച് നിനക്ക് വേണ്ടേ ..." എന്ന ചോദ്യവും ആയി ചന്ദ്രന്‍ എത്തി.... "ആദ്യം പൈസ താ....." ആ പൈസ കൊടുത്തു മഞ്ച് എല്ലാര്ക്കും ആയി ഷെയര്‍ ചെയ്തു കഴിക്കുമ്പോള്‍ ചന്ദ്രന്റെ വക കമന്റ്‌ "നിന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും ഒരു ചായ വാങ്ങി കുടിച്ചിട്ട് മരിച്ചാമതി.. . ഈ പിശുക്ക് .... "

അവസാനം വൈകുന്നേരം ചായ offer ശിരസ്സാ വഹിച്ചെത്തിയ എല്ലാര്ക്കും എന്റെ വക ചായയും കടിയും.... :( .... "10 Puffs parcel പറഞ്ഞാലോ എന്ന് ആലോചിക്കുക ആണ് .. ഇപ്പൊ വയറു നിറഞ്ഞു ...... ബാക്കി വീട്ടില്‍ പോയിട്ടാകാം ല്ലോ " എന്റെ ഇല്ലാത്ത പിശുക്ക തരത്തെ വീണ്ടും വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ട് തമാശകള്‍...

പിന്നെ തിരിച്ചുള്ള യാത്ര....

ബസ് നിര്‍ത്താതെ പായുക ആണ്... നിര്‍ത്താതെ ഉള്ള hone അടി എന്നെ പ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചു ... റോഡ്‌ എന്തോ ബ്ലോക്ക്‌ ആണ്... ഓ.. റോഡ്‌ അരികില്‍ water pipeline കുഴിക്കുക ആണ്... ആഴമുള്ള കുഴിയില്‍ നിന്നും ഒരു ചെറിയ തൂമ്പ ഏന്തി വലിഞ്ഞു മുകളിലേക്ക് ഇത്തിരി മണ്ണ് തൂവി കുടഞ്ഞു താഴേക്കു പോകുന്നു.... ഒരു ചെറിയ കൈ ആ തൂമ്പയുടെ കൂടെ പൊങ്ങിയത് ഞാന്‍ കണ്ടു.... ഏറിയാല്‍ ഒരു ആറു വയസ്സ് പ്രായം വരുന്ന ഒരു പയ്യന്‍...... വാഹനങ്ങളുടെ ബഹളം കേട്ടാകണം അവന്‍ ഒന്ന് ഏന്തി വലിഞ്ഞു നൊക്കീ... എന്റെ ബസ്സിനു മുന്നിലുള്ള സ്കൂള്‍ ബസ്സിലേക്ക് ആണ് അവന്റെ നോട്ടം മുഴുവനും..... ആ കുട്ടികളുടെ ബഹളത്തിലേക്ക് നോക്കി അവന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു... അക്ഷരലോകം അന്യമാക്കപെട്ട അവനോടു എനിക്കെന്തോ സഹതാപം തോന്നി.... :( ... അവന്‍ മാത്രം അല്ല... ബാല്യത്തിന്റെ മധുരം നുകരാതെ ആ പെടാപാട് പെടുന്ന ആ വര്‍ഗ്ഗത്തോട്‌ മുഴുവനും..... ബാല വേല നിരോധിച്ചിട്ടും ഈ ഒരു രംഗം വീണ്ടും വീണ്ടും .... ഒരു ചെറിയ മരകൊമ്പില്‍ ഒരു തുണി കഷണ മെന്ന തൊട്ടിലില്‍ കിടന്നു ഒരു പുതിയ യുഗത്തിലെ ജീവന്‍ കരയുന്നു... ഒരു കറുത്ത പട്ടി ആ തൂക്കിലേക്ക നോക്കി പല്ലിളിച്ചു അതിശയത്തോടെ മണക്കുന്നു....അതിന്റെ അമ്മ അവിടെ മണ്ണ് കോരി മാറ്റുന്നു... ആ കരച്ചില്‍ ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.... ജനിക്കുന്നതിനു മുന്നേ തോട്ടില്‍ ഉണ്ടാക്കി ,Mobile phone മുതല്‍ Robort വരെ കളികോപ്പായി നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ബാല്യത്തിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന നമ്മുടെ കണ്ണുകള്‍ ഈ കാഴ്ച കാണുമ്പോ തിരിഞ്ഞു മടങ്ങുന്നു... കണ്ടിട്ടും കാണാത്ത പോലെ ... കണ്ടിട്ടും എന്ത് ചെയ്യാന്‍ അല്ലെ?? ബസ് മുരണ്ടു കൊണ്ട് നീങ്ങി....

കുളിച്ചു കുട്ടപ്പന്മാര്‍ ആയി രണ്ടു സുന്ദരന്മാര്‍ റോഡ്‌ അരികിലൂടെ നടന്നു നീങ്ങുന്നു.... ഹോ കുളിച്ചാല്‍ ഇത്രയും കറുപ്പ് കൂടുമോ...... ബസ് അവരെ പാസ്‌ ചെയ്തപ്പോള്‍ ഇടം കണ്ണിട്ടു ഒരു എത്തി വലിച്ചുള്ള നോട്ടം.... ആരെയാണാവോ ??

" നട ആനേ " പിന്നില്‍ പാപ്പാന്മാരുടെ വടി കൊണ്ടുള്ള തലോടല്‍ ഏറ്റപ്പോള്‍ സ്ത്രീ സൌന്ദര്യം ആസ്വദിക്കാന്‍ കിട്ടിയ അവസരം നഷ്ട്ടപെട്ടത്തിന്റെ ഒരു വിമ്മിഷ്ട്ടതോടെ അവന്മാര്‍ നടന്നു നീങ്ങി... ആനകള്‍ ആണെങ്കിലും അവരും പുരുഷന്മാര്‍ അല്ലെ .... :)...


നിരനിരയ്യായി നില്‍ക്കുന്ന മരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഈയിടെ കടപുഴകി വീണപ്പോള്‍ മുറിച്ചു മാറ്റിയ മാവ് നിന്നിരുന്ന സ്ഥലത്ത് ഒരു പുതിയ banner..... "മാവ് മുത്തശ്ശി ക്ക് പ്രണാമങ്ങള്‍ " എന്ന തലക്കെട്ടോടെ .. ഏതോ Club കാരുടെ വക ആണ്...... അതിനരികില്‍ ആയി ഒരു മാവും ആല്‍മരവും കെട്ടി പുണര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു...


നല്ല മഴക്കോള് ഉണ്ട്... ഒരു ഇരുളിമ പടര്‍ന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....... ബസ്സിലെ പാട്ടുപെട്ടിയില്‍ "മാനത്തെ ശിങ്കാര തോപ്പില്‍ ഒരു ഞാലി പൂവന്‍ പഴ തോട്ടം.........." പാടി തുടങ്ങിയതും രണ്ടു ഇറ്റു മഴ തുള്ളികള്‍ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ചാറിചിതറി വീണു.... ബസിന്റെ കിളിവതിലടച്ചു ഞാന്‍ ആ പാട്ടു കേട്ടുകൊണ്ട് മുന്നിലെ ഗ്ലാസിലൂടെ റോഡിലേക്ക് നോക്കി....
കാഴ്ചകള്‍ക്ക് ഒരു മങ്ങല്‍... ചുറ്റും മഞ്ഞപിത്തം പിടിച്ചപോലത്തെ നിറം.... ബസ് ഇറങ്ങി കുട നിവര്‍ത്താന്‍ കഷ്ടപെടാതെ ആ മഴ നനയാന്‍ കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍......


വീണ്ടും ഒരു ദിവസത്തിന്റെ അന്ത്യ യാമാങ്ങളിലേക്ക്.....