ഒരു 3rd Rate Love Story

ഒരു 3rd Rate Love Story
...............................................

ഞാൻ കണ്ട ജീവിതത്തിലെ ഒരു കാഴ്ച 
                                                                                     



സ്ഥലം ചെന്നൈ മരീന ബീച്ച്...ആർത്തലച്ചു  വരുന്ന തിരമാലകൾ അവന്റെ  കാൽ വെള്ളയെ നനയിച്ചു  കൊണ്ടിരുന്നു...മണൽ തരികൾ അവന്റെ വിരലുകളെ  മുറി വേൽപ്പിക്കും  എന്ന് തോന്നി.... 
കാലിനിപ്പോളും നല്ല വേദന....മഴയുടെ മിഴിവെട്ടം കണ്ടാകണം ബീച്ച് ഏകദേശം കാലി ആയി തുടങ്ങി... അവിടെ ഇവിടെ ആയി ഓരോ ആളുകള്...
ജീവിതത്തിന്റെ പല പല മുഖങ്ങൾ .... പലരുടെ മുഖത്തും നെടുവീർപ്പുകൾ ആണ്...എന്തിനെന്നറിയാത്ത ജീവിതത്തിന്റെ പതര്ച്ചകൾ...

കടലിനെ നനയിച്ചു  കരയിലേക്ക് മഴ നൂലുകൾ പെയ്തിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി...
മഴക്കിപ്പോൾ നഷ്ടത്തിന്റെ ഭാവം ആണ്... അവന്റെ മുഖത്ത് ആഞ്ഞടിച്ച മഴത്തുള്ളികളിൽ അവൻ അവന്റെ കണ്ണുനീര് മറച്ചു പിടിച്ചിരുന്നു... മണൽ താളിൽ അവൻ വരച്ച പ്രണയം എന്നെ കടലെടുത്തിരുന്നു ....അവളുടെ കയ്യും പിടിച്ചീ നഗരം ചുറ്റി ചുറ്റി ഒടുവിൽ ഈ ബീച്ചിൽ കാൽ കഴച്ചവൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആ കാൽ വെള്ള താഴുകിയിരുന്ന കൈവിരലുകൾ....ആ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയം വറ്റി വരണ്ടുനങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ വേനല്കാലം അവന്റെ മനസ്സില് ഇല്ല .... ചുംബനമഴ  ചൊരിഞ്ഞ ചുണ്ടുകളിലെ നനവ്‌ എന്നെ ഉണങ്ങിയിരുന്നു...അലയാൻ തുടങ്ങി നാൾ ഏറെ ആയിരിക്കുന്നു.... 
വഴിത്തിരിവ് തേടിയുള്ള അലച്ചിൽ... അവന്റെ വെള്ളിനിറം പൂശിയ കണ്ണുകൾ ആരെയോ തേടി നടക്കുക ആയിരുന്നു...
ബീച്ച് ഏറെകുറെ  ശാന്തമായി.....മഴയിൽ മുങ്ങി കുളിച്ചു അവനും അവന്റെ നഷ്ടപ്രണയവും  മാത്രം....
ഈ നഗ്നമായ ലോകത്തെ ആരെ ഞാൻ വിശ്വസിക്കും... ആരോട് ഞാൻ എന്റെ സങ്കടം പറയും.... പണ്ടെന്നോ അവരുടെ പ്രണയത്തിന്റെ താളമായിരുന്ന  ആ കവിത യിലെ വരികളോട് അവനു പുച്ഛം തോന്നി....


" ഓർമയിലേക്ക് ചുരുങ്ങി ഞാൻ നഗ്നനായ് 
ച്ചുടലയിലെക്ക് ചരിക്കുന്ന ജീവന്റെ ചക്രമൊടിഞ്ഞു കിതക്കും ശകടമായ് 
ഇന്ധനം വാര്ന്നു കിടക്കുമ്പോൾ 
തന്നന്ഗുലം  കൊണ്ടെൻ നിർലഞ്ജ പൌരുഷം തഴുകി തളര്ന്നവൾ  ഉപ്പളം പോലെന്റെ അരികിൽ  കിടന്നു ദാഹിക്കുന്നു വേഴാമ്പലായ് ........"

ആരോ തന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി പോകുന്നതവൻ  കണ്ടു... നരവീണ മുടിയും ഇടുങ്ങിയ കണ്ണുകളും.. കുറെ മുന്നിലേക്ക്‌ പോയി അയാൾ അതാ തിരിച്ചു വരുന്നു....എന്റെ ചുമലിൽ കൈ വെച്ചൊരു ചോദ്യം "kya huva betta.....???"

ആ ചോദ്യം ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്നു ആഗ്രഹിക്കാൻ തുടങ്ങി ആഴ്ചകൾ പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു.... ഒരു കാലടി ഒച്ച പോലും കേള്പ്പിക്കാതെ ദൈവ ദൂതനെ പോലെ ഒരാൾ....... ഒരൊറ്റ ശ്വാസത്തിൽ മിഴിനീരിലൊപ്പി  എന്റെ കദന കഥ  (  ?  :)   ) മുഴുവനും പറഞ്ഞു..... അവന്റെ വ്യസനത്തിന്റെ ചൂടറി ഞ്ഞാകണം  അവന്റെ നെഞ്ചു തഴുകി ശിരസ്സ്‌ തഴുകി അയാള് ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.... മഴത്തുള്ളികളിൽ പൊതിഞ്ഞ അവനെ അയാള് ഒരു വൃക്ഷച്ചുവട്ടിലേക്ക് നയിച്ചു... അനുസരണയുള്ള ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലേ അവന്റെ വേദന പുലംബി കൊണ്ടാവൻ  നടന്നു....ഉറവ വറ്റാത്ത തന്റെ സ്നേഹത്തെ തട്ടി മറിച്ചവൾ വേറെ ഒരാളുടെതായത് മുതൽ എല്ലാം അവൻ നെഞ്ചിടിപ്പോടെ പറഞ്ഞു... ആ വയസന്റെ ആശ്വസിപ്പിക്കലിനു ഒരു കുളിർ കാറ്റിന്റെ ലാഘവം ഉണ്ടായിരുന്നു... ചെറുതായി വന്നു വേദനകൾ ഈടു വാങ്ങുന്ന ഇളം തെന്നൽ...
ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിരൂപമായി അവനായളെ കണ്ടു....
അയാളുടെ ചുമലിൽ തല വെച്ചവൻ കിടന്നു തേങ്ങി.....( എന്റെ നായകൻ Emotional  ആണ്... ക്ഷമിക്കുക..)


തലോടലുകളുടെ ഭാവ പകർച്ച അവനു തിരിച്ചറിയാനായത് അയാളുടെ ചോദ്യത്തിലൂടെ ആയിരുന്നു.... "Are You Social???"....... അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു...."Yes I m "....... 
അയാൾ ചോദിച്ചു " Can we have some FUN together????" ... അയാളുടെ വിരലുകളുടെ ചലനം സർപ്പത്തിന്റെ പുളയലുകളാ യവനു തോന്നി...ഒരു ഞെട്ടലോടെ ആ കൈ അവൻ തട്ടി മാറ്റി......"Please Leave me alone....".. വളരെ ലളിതമായ ചിരിയോടെ അയാള് പറഞ്ഞു " Things will come and go... but life has to go on....."

ഒരു ഭാവ പകർചയും കൂടാതെ നടന്നു നീങ്ങിയ അയാൾക്കും അവന്റെ പ്രണയിനിക്കും ഒരേ താളമായിരുന്നു..... ഒരേ വികാരവും.....

"Urekka...... Urekkaa " എന്നു വിളിച്ചു വേണമെങ്കിൽ എന്റെ നായകനു ആ മണൽ പരപ്പിലൂടെ ഓടാമായിരുന്നു...... പക്ഷെ അവന്റെ കണ്ണിൽ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു വേറിട്ട താൾ മറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.... ശാന്തമായ തിരമാലകൾ പോലെ.......



ഒരുപാടു നാളുകൾക്കു ശേഷം അവൻ അവളെ കണ്ടു മുട്ടി....അവനു വേണ്ടി കാത്തു നില്ക്കുക ആയിരുന്നു അവൾ...... " Sorry.. I want to be back ... Hope U can understand U.."

അവൻ അവളോട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... " എനിക്ക് ഇനിയും നിന്നെ അറിയണമെന്നില്ല... ഇനിയും ഞാൻ നിന്നെ മനസ്സിലാക്കിയാൽ എന്നിലെ പ്രണയം  മരിച്ചു പോകും...."




കടപാട് : ഈ കഥയിലെ നായകനോട്.... എന്റെ നല്ല സുഹൃത്തിനോട്....

പിന്നെ കവിതയിലെ വരികൾ കടം എടുത്തതിനു... ശ്രീ  അനിൽ പനചൂരന്റെ "ഒരൂ മഴ പെയ്തെങ്കിൽ"